Parallelle wereld

De andere mensen.

Een verhaal van

Daisy de Range.

​

Inleiding

Wat als we niet in deze wereld geleefd hadden.

Wat als er een wereld was zoals de onze, maar dat daar alles anders was
Dat wel alle mensen er bestaan, maar niet zoals wij het weten.

Dat misschien zelfs de namen anders zijn.

Misschien zijn de namen wel hetzelfde, maar hebben dezelfde kinderen andere ouders.

Veel leesplezier.

​

Een heel ander begin

Het is 1971. Er word een jongen geboren. Zijn ouders wonen in het mooie Limburg. De jongen wordt Jépé genoemd. Een jaar later wordt er aan de andere kant van het land een meisje geboren. Een meisje met rood blond haar en krullen. Ze word Anne genoemd. Alle twee zijn ze kinderen van liefhebbende ouders. Ze groeien voorspoedig op. Ze ontwikkelen zich alle twee tot mooie kinderen. Ze zijn hulpvaardig en beide zijn ze geliefd in hun omgeving. Als ze op de kleuterschool komen blijkt dat beide kinderen heel erg vindingrijk zijn.

Bij vreemde gebeurtenissen, of ondeugd streken is het bijna standaard dat ze de bedenkers van de streken zijn. Zo gebeurt het regelmatig dat van beide kinderen de ouders naar school geroepen worden omdat er deurklinken loszitten. Er emmers water ergens van naar beneden vallen. Of de zandbak volledig leeg is omdat ze vinden dat er beter een zwembad kan zijn.
 

Zo gaan zowel Jépé als Anne het leven op de kleuterschool door. Ondanks hun streken zijn ze bij de kleuterjuffen heel geliefd. En hun klasgenoten willen alleen maar vriendjes met hen zijn. Dan komt de tijd dat ze naar de grote school gaan, en ze hun kleutertijd achter zich moeten laten. Niet dat ze minder ondeugend worden...

​

Verrassingen voor Anne

We hadden niet verwacht dat dit zou gebeuren, begint haar moeder en kijkt Anne aan. Je vader en ik zijn alle twee mengelingen. Maar bij ons heeft de mensmens de overhand, en onze kinderen zouden dus ook mensmens moeten zijn. En nu blijkt dus dat dat zomaar kan veranderen. Dat hebben we nooit geweten, anders hadden we het je direct verteld. Anne kijkt haar moeder verbaasd aan. Wat weet ik niet mama? Vraagt ze..

Dat jij half mensmens bent en half poesmens meid. Papa en ik zijn ook alle twee half mensmens en half poesmens. Soms is een kind dan mensmens en soms poesmens. En heel soms gebeurd er wat er met jou gebeurd is of andersom, maar normaal dan niet zo snel. Dan gaat er meestal een half jaar overheen.

 

Waarom gaat dat bij mij zo snel dan mama? Annes moeder kijkt haar aan. Ik heb geen idee schat, zegt haar moeder. Maar ik heb Branca gebeld en die komt morgen met iemand die ins meer kan vertellen. Annes moeder kijkt naar Jépé. Gaan jullie vannacht nog bij jou ouders slapen? Jépé kijkt naar Anne die ja knikt. Ja, dat doen we. Ik wil zijn ouders vertellen wat er gebeurd is, zegt Anne zacht en verlegen. Ze kijkt naar Jépé en haar moeder ziet dat Anne duidelijk nog steeds verliefd is en dat Jépé haar blik beantwoordt met zo'n zelfde verliefde blik.

Komen jullie morgen dan hierheen als jullie geluncht hebben? Dan vertellen we over de familie en andere dingen. Degene die door Branca meegenomen wordt weet nog veel meer af van wat er met je gebeurd is. Anne kijkt haar moeder aan. Heb jij ooit een staart of kattenoren gehad mama? Haar moeder schudt haar hoofd. Nee, meisje en je vader ook niet. Daarom zijn we ook zo verbaasd dat jij die nu wel hebt.

 

Anne denkt even na. Ik ben me vanmorgen rot geschrokken, zegt ze nadenkend. Maar ik vind het helemaal niet erg als ik eerlijk ben mama. Ik vind het wel grappig en

​

Ben je nieuwsgierig?

Koop het boek hier.

​